|
embotir - verb
em·bo·tir pronominal; transitiu
| Indicatiu
|
|---|
| Present
| Pretèrit imperfet
| Passat simple
| Futur
|
emboteixo emboteixes emboteix embotim embotiu emboteixen
| embotia emboties embotia embotíem embotíeu embotien
| embotí embotires embotí embotírem embotíreu embotiren
| embotiré embotiràs embotirà embotirem embotireu embotiran
|
| Condicional
| Subjuntiu
| Imperatiu
| |
| Present
| Pretèrit imperfet
|
|
embotiria embotiries embotiria embotiríem embotiríeu embotirien
| emboteixi emboteixis emboteixi embotim embotiu emboteixin
| embotís embotissis embotís embotíssim embotíssiu embotissin
| emboteix emboteixi embotim embotiu emboteixin
|
| Infinitiu | embotir |
|---|
| Gerundi | embotint |
|---|
| Participi | | embotit | embotida | | embotits | embotides |
|
|---|
Flexionat com: servir forma nominal : embotit, embotiment, embotició Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana
|
Lèxic Obert Flexionat de Català
El LOCF és un conjunt de recursos lingüístics orientat al gran públic, però també a la comunitat científica. Es tracta d’una eina per a tots els que treballen en llengua catalana o tenen interès o dubtes sobre el seu funcionament. Tots els continguts del LOCF es troben en constant desenvolupament.
|