assaborir - verb

as·sa·bo·rir

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
assaboreixo
assaboreixes
assaboreix
assaborim
assaboriu
assaboreixen
assaboria
assabories
assaboria
assaboríem
assaboríeu
assaborien
assaborí
assaborires
assaborí
assaborírem
assaboríreu
assaboriren
assaboriré
assaboriràs
assaborirà
assaborirem
assaborireu
assaboriran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
assaboriria
assaboriries
assaboriria
assaboriríem
assaboriríeu
assaboririen
assaboreixi
assaboreixis
assaboreixi
assaborim
assaboriu
assaboreixin
assaborís
assaborissis
assaborís
assaboríssim
assaboríssiu
assaborissin

assaboreix
assaboreixi
assaborim
assaboriu
assaboreixin
Infinitiuassaborir
Gerundiassaborint
Participi
assaboritassaborida
assaboritsassaborides

Flexionat com: servir

forma nominal : assaboriment

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana