transitiu; intransitiu
| Indicatiu | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Present | Pretèrit imperfet | Passat simple | Futur | ||
| sospito sospites sospita sospitem sospiteu sospiten | sospitava sospitaves sospitava sospitàvem sospitàveu sospitaven | sospití sospitares sospità sospitàrem sospitàreu sospitaren | sospitaré sospitaràs sospitarà sospitarem sospitareu sospitaran | ||
| Condicional | Subjuntiu | Imperatiu | |||
| Present | Pretèrit imperfet | ||||
| sospitaria sospitaries sospitaria sospitaríem sospitaríeu sospitarien | sospiti sospitis sospiti sospitem sospiteu sospitin | sospités sospitessis sospités sospitéssim sospitéssiu sospitessin | sospita sospiti sospitem sospiteu sospitin | ||
| Infinitiu | sospitar | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Gerundi | sospitant | ||||
| Participi |
|
Flexionat com: parlar
forma nominal : sospita, suspició
Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana