sobtar - verb

sob·tar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
sobto
sobtes
sobta
sobtem
sobteu
sobten
sobtava
sobtaves
sobtava
sobtàvem
sobtàveu
sobtaven
sobtí
sobtares
sobtà
sobtàrem
sobtàreu
sobtaren
sobtaré
sobtaràs
sobtarà
sobtarem
sobtareu
sobtaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
sobtaria
sobtaries
sobtaria
sobtaríem
sobtaríeu
sobtarien
sobti
sobtis
sobti
sobtem
sobteu
sobtin
sobtés
sobtessis
sobtés
sobtéssim
sobtéssiu
sobtessin

sobta
sobti
sobtem
sobteu
sobtin
Infinitiusobtar
Gerundisobtant
Participi
sobtatsobtada
sobtatssobtades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana