permetre - verb

per·me·tre

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
permeto
permets
permet
permetem
permeteu
permeten
permetia
permeties
permetia
permetíem
permetíeu
permetien
permetí
permeteres
permeté
permetérem
permetéreu
permeteren
permetré
permetràs
permetrà
permetrem
permetreu
permetran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
permetria
permetries
permetria
permetríem
permetríeu
permetrien
permeti
permetis
permeti
permetem
permeteu
permetin
permetés
permetessis
permetés
permetéssim
permetéssiu
permetessin

permet
permeti
permetem
permeteu
permetin
Infinitiupermetre
Gerundipermetent
Participi
permèspermesa
permesospermeses

Flexionat com: admetre

forma nominal : permissió

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana