paralogitzar - verb

pa·ra·lo·git·zar

intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
paralogitzo
paralogitzes
paralogitza
paralogitzem
paralogitzeu
paralogitzen
paralogitzava
paralogitzaves
paralogitzava
paralogitzàvem
paralogitzàveu
paralogitzaven
paralogitzí
paralogitzares
paralogitzà
paralogitzàrem
paralogitzàreu
paralogitzaren
paralogitzaré
paralogitzaràs
paralogitzarà
paralogitzarem
paralogitzareu
paralogitzaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
paralogitzaria
paralogitzaries
paralogitzaria
paralogitzaríem
paralogitzaríeu
paralogitzarien
paralogitzi
paralogitzis
paralogitzi
paralogitzem
paralogitzeu
paralogitzin
paralogitzés
paralogitzessis
paralogitzés
paralogitzéssim
paralogitzéssiu
paralogitzessin

paralogitza
paralogitzi
paralogitzem
paralogitzeu
paralogitzin
Infinitiuparalogitzar
Gerundiparalogitzant
Participi
paralogitzatparalogitzada
paralogitzatsparalogitzades

Flexionat com: parlar