obstaculitzar - verb

obs·ta·cu·lit·zar

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
obstaculitzo
obstaculitzes
obstaculitza
obstaculitzem
obstaculitzeu
obstaculitzen
obstaculitzava
obstaculitzaves
obstaculitzava
obstaculitzàvem
obstaculitzàveu
obstaculitzaven
obstaculitzí
obstaculitzares
obstaculitzà
obstaculitzàrem
obstaculitzàreu
obstaculitzaren
obstaculitzaré
obstaculitzaràs
obstaculitzarà
obstaculitzarem
obstaculitzareu
obstaculitzaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
obstaculitzaria
obstaculitzaries
obstaculitzaria
obstaculitzaríem
obstaculitzaríeu
obstaculitzarien
obstaculitzi
obstaculitzis
obstaculitzi
obstaculitzem
obstaculitzeu
obstaculitzin
obstaculitzés
obstaculitzessis
obstaculitzés
obstaculitzéssim
obstaculitzéssiu
obstaculitzessin

obstaculitza
obstaculitzi
obstaculitzem
obstaculitzeu
obstaculitzin
Infinitiuobstaculitzar
Gerundiobstaculitzant
Participi
obstaculitzatobstaculitzada
obstaculitzatsobstaculitzades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana