irrompre - verb

ir·rom·pre

intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
irrompo
irromps
irromp
irrompem
irrompeu
irrompen
irrompia
irrompies
irrompia
irrompíem
irrompíeu
irrompien
irrompí
irromperes
irrompé
irrompérem
irrompéreu
irromperen
irrompré
irrompràs
irromprà
irromprem
irrompreu
irrompran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
irrompria
irrompries
irrompria
irrompríem
irrompríeu
irromprien
irrompi
irrompis
irrompi
irrompem
irrompeu
irrompin
irrompés
irrompessis
irrompés
irrompéssim
irrompéssiu
irrompessin

irromp
irrompi
irrompem
irrompeu
irrompin
Infinitiuirrompre
Gerundiirrompent
Participi
irromputirrompuda
irromputsirrompudes

Flexionat com: combatre

forma nominal : irrupció

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana