inquietar - verb

in·qui·e·tar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
inquieto
inquietes
inquieta
inquietem
inquieteu
inquieten
inquietava
inquietaves
inquietava
inquietàvem
inquietàveu
inquietaven
inquietí
inquietares
inquietà
inquietàrem
inquietàreu
inquietaren
inquietaré
inquietaràs
inquietarà
inquietarem
inquietareu
inquietaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
inquietaria
inquietaries
inquietaria
inquietaríem
inquietaríeu
inquietarien
inquieti
inquietis
inquieti
inquietem
inquieteu
inquietin
inquietés
inquietessis
inquietés
inquietéssim
inquietéssiu
inquietessin

inquieta
inquieti
inquietem
inquieteu
inquietin
Infinitiuinquietar
Gerundiinquietant
Participi
inquietatinquietada
inquietatsinquietades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana