infligir - verb

in·fli·gir

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
infligeixo
infligeixes
infligeix
infligim
infligiu
infligeixen
infligia
infligies
infligia
infligíem
infligíeu
infligien
infligí
infligires
infligí
infligírem
infligíreu
infligiren
infligiré
infligiràs
infligirà
infligirem
infligireu
infligiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
infligiria
infligiries
infligiria
infligiríem
infligiríeu
infligirien
infligeixi
infligeixis
infligeixi
infligim
infligiu
infligeixin
infligís
infligissis
infligís
infligíssim
infligíssiu
infligissin

infligeix
infligeixi
infligim
infligiu
infligeixin
Infinitiuinfligir
Gerundiinfligint
Participi
infligitinfligida
infligitsinfligides

Flexionat com: servir

forma nominal : inflicció

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana