incriminar - verb

in·cri·mi·nar

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
incrimino
incrimines
incrimina
incriminem
incrimineu
incriminen
incriminava
incriminaves
incriminava
incriminàvem
incriminàveu
incriminaven
incriminí
incriminares
incriminà
incriminàrem
incriminàreu
incriminaren
incriminaré
incriminaràs
incriminarà
incriminarem
incriminareu
incriminaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
incriminaria
incriminaries
incriminaria
incriminaríem
incriminaríeu
incriminarien
incrimini
incriminis
incrimini
incriminem
incrimineu
incriminin
incriminés
incriminessis
incriminés
incriminéssim
incriminéssiu
incriminessin

incrimina
incrimini
incriminem
incrimineu
incriminin
Infinitiuincriminar
Gerundiincriminant
Participi
incriminatincriminada
incriminatsincriminades

Flexionat com: parlar

forma nominal : incriminació

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana