impacientar - verb

im·pa·ci·en·tar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
impaciento
impacientes
impacienta
impacientem
impacienteu
impacienten
impacientava
impacientaves
impacientava
impacientàvem
impacientàveu
impacientaven
impacientí
impacientares
impacientà
impacientàrem
impacientàreu
impacientaren
impacientaré
impacientaràs
impacientarà
impacientarem
impacientareu
impacientaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
impacientaria
impacientaries
impacientaria
impacientaríem
impacientaríeu
impacientarien
impacienti
impacientis
impacienti
impacientem
impacienteu
impacientin
impacientés
impacientessis
impacientés
impacientéssim
impacientéssiu
impacientessin

impacienta
impacienti
impacientem
impacienteu
impacientin
Infinitiuimpacientar
Gerundiimpacientant
Participi
impacientatimpacientada
impacientatsimpacientades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana