habituar - verb

ha·bi·tu·ar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
habituo
habitues
habitua
habituem
habitueu
habituen
habituava
habituaves
habituava
habituàvem
habituàveu
habituaven
habituí
habituares
habituà
habituàrem
habituàreu
habituaren
habituaré
habituaràs
habituarà
habituarem
habituareu
habituaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
habituaria
habituaries
habituaria
habituaríem
habituaríeu
habituarien
habituï
habituïs
habituï
habituem
habitueu
habituïn
habitués
habituessis
habitués
habituéssim
habituéssiu
habituessin

habitua
habituï
habituem
habitueu
habituïn
Infinitiuhabituar
Gerundihabituant
Participi
habituathabituada
habituatshabituades

Flexionat com: apariar

forma nominal : habituació

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana