desintegrar - verb

des·in·te·grar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
desintegro
desintegres
desintegra
desintegrem
desintegreu
desintegren
desintegrava
desintegraves
desintegrava
desintegràvem
desintegràveu
desintegraven
desintegrí
desintegrares
desintegrà
desintegràrem
desintegràreu
desintegraren
desintegraré
desintegraràs
desintegrarà
desintegrarem
desintegrareu
desintegraran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
desintegraria
desintegraries
desintegraria
desintegraríem
desintegraríeu
desintegrarien
desintegri
desintegris
desintegri
desintegrem
desintegreu
desintegrin
desintegrés
desintegressis
desintegrés
desintegréssim
desintegréssiu
desintegressin

desintegra
desintegri
desintegrem
desintegreu
desintegrin
Infinitiudesintegrar
Gerundidesintegrant
Participi
desintegratdesintegrada
desintegratsdesintegrades

Flexionat com: parlar

forma nominal : desintegració

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana