assotar - verb

as·so·tar

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
assoto
assotes
assota
assotem
assoteu
assoten
assotava
assotaves
assotava
assotàvem
assotàveu
assotaven
assotí
assotares
assotà
assotàrem
assotàreu
assotaren
assotaré
assotaràs
assotarà
assotarem
assotareu
assotaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
assotaria
assotaries
assotaria
assotaríem
assotaríeu
assotarien
assoti
assotis
assoti
assotem
assoteu
assotin
assotés
assotessis
assotés
assotéssim
assotéssiu
assotessin

assota
assoti
assotem
assoteu
assotin
Infinitiuassotar
Gerundiassotant
Participi
assotatassotada
assotatsassotades

Flexionat com: parlar

forma nominal : assotament

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana