eternitzar - verb

e·ter·nit·zar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
eternitzo
eternitzes
eternitza
eternitzem
eternitzeu
eternitzen
eternitzava
eternitzaves
eternitzava
eternitzàvem
eternitzàveu
eternitzaven
eternitzí
eternitzares
eternitzà
eternitzàrem
eternitzàreu
eternitzaren
eternitzaré
eternitzaràs
eternitzarà
eternitzarem
eternitzareu
eternitzaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
eternitzaria
eternitzaries
eternitzaria
eternitzaríem
eternitzaríeu
eternitzarien
eternitzi
eternitzis
eternitzi
eternitzem
eternitzeu
eternitzin
eternitzés
eternitzessis
eternitzés
eternitzéssim
eternitzéssiu
eternitzessin

eternitza
eternitzi
eternitzem
eternitzeu
eternitzin
Infinitiueternitzar
Gerundieternitzant
Participi
eternitzateternitzada
eternitzatseternitzades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana