esputar - verb

es·pu·tar

intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
esputo
esputes
esputa
esputem
esputeu
esputen
esputava
esputaves
esputava
esputàvem
esputàveu
esputaven
esputí
esputares
esputà
esputàrem
esputàreu
esputaren
esputaré
esputaràs
esputarà
esputarem
esputareu
esputaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
esputaria
esputaries
esputaria
esputaríem
esputaríeu
esputarien
esputi
esputis
esputi
esputem
esputeu
esputin
esputés
esputessis
esputés
esputéssim
esputéssiu
esputessin

esputa
esputi
esputem
esputeu
esputin
Infinitiuesputar
Gerundiesputant
Participi
esputatesputada
esputatsesputades

Flexionat com: parlar

forma nominal : esputació

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana