espaordir - verb

es·pa·or·dir

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
espaordeixo
espaordeixes
espaordeix
espaordim
espaordiu
espaordeixen
espaordia
espaordies
espaordia
espaordíem
espaordíeu
espaordien
espaordí
espaordires
espaordí
espaordírem
espaordíreu
espaordiren
espaordiré
espaordiràs
espaordirà
espaordirem
espaordireu
espaordiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
espaordiria
espaordiries
espaordiria
espaordiríem
espaordiríeu
espaordirien
espaordeixi
espaordeixis
espaordeixi
espaordim
espaordiu
espaordeixin
espaordís
espaordissis
espaordís
espaordíssim
espaordíssiu
espaordissin

espaordeix
espaordeixi
espaordim
espaordiu
espaordeixin
Infinitiuespaordir
Gerundiespaordint
Participi
espaorditespaordida
espaorditsespaordides

Flexionat com: servir

forma nominal : espaordiment

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana