esmortir - verb

es·mor·tir

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
esmorteixo
esmorteixes
esmorteix
esmortim
esmortiu
esmorteixen
esmortia
esmorties
esmortia
esmortíem
esmortíeu
esmortien
esmortí
esmortires
esmortí
esmortírem
esmortíreu
esmortiren
esmortiré
esmortiràs
esmortirà
esmortirem
esmortireu
esmortiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
esmortiria
esmortiries
esmortiria
esmortiríem
esmortiríeu
esmortirien
esmorteixi
esmorteixis
esmorteixi
esmortim
esmortiu
esmorteixin
esmortís
esmortissis
esmortís
esmortíssim
esmortíssiu
esmortissin

esmorteix
esmorteixi
esmortim
esmortiu
esmorteixin
Infinitiuesmortir
Gerundiesmortint
Participi
esmortitesmortida
esmortitsesmortides

Flexionat com: servir

forma nominal : esmortiment

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana