envidreir - verb

en·vi·dre·ir

pronominal

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
envidreeixo
envidreeixes
envidreeix
envidreïm
envidreïu
envidreeixen
envidreïa
envidreïes
envidreïa
envidreíem
envidreíeu
envidreïen
envidreí
envidreïres
envidreí
envidreírem
envidreíreu
envidreïren
envidreiré
envidreiràs
envidreirà
envidreirem
envidreireu
envidreiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
envidreiria
envidreiries
envidreiria
envidreiríem
envidreiríeu
envidreirien
envidreeixi
envidreeixis
envidreeixi
envidreïm
envidreïu
envidreeixin
envidreís
envidreïssis
envidreís
envidreíssim
envidreíssiu
envidreïssin

envidreeix
envidreeixi
envidreïm
envidreïu
envidreeixin
Infinitiuenvidreir
Gerundienvidreint
Participi
envidreïtenvidreïda
envidreïtsenvidreïdes

Flexionat com: esvair

forma nominal : envidreïment

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana