envair - verb

en·va·ir

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
envaeixo
envaeixes
envaeix
envaïm
envaïu
envaeixen
envaïa
envaïes
envaïa
envaíem
envaíeu
envaïen
envaí
envaïres
envaí
envaírem
envaíreu
envaïren
envairé
envairàs
envairà
envairem
envaireu
envairan
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
envairia
envairies
envairia
envairíem
envairíeu
envairien
envaeixi
envaeixis
envaeixi
envaïm
envaïu
envaeixin
envaís
envaïssis
envaís
envaíssim
envaíssiu
envaïssin

envaeix
envaeixi
envaïm
envaïu
envaeixin
Infinitiuenvair
Gerundienvaint
Participi
envaïtenvaïda
envaïtsenvaïdes

Flexionat com: esvair

forma nominal : envaïment

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana