enrancir - verb

en·ran·cir

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
enranceixo
enranceixes
enranceix
enrancim
enranciu
enranceixen
enrancia
enrancies
enrancia
enrancíem
enrancíeu
enrancien
enrancí
enrancires
enrancí
enrancírem
enrancíreu
enranciren
enranciré
enranciràs
enrancirà
enrancirem
enrancireu
enranciran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
enranciria
enranciries
enranciria
enranciríem
enranciríeu
enrancirien
enranceixi
enranceixis
enranceixi
enrancim
enranciu
enranceixin
enrancís
enrancissis
enrancís
enrancíssim
enrancíssiu
enrancissin

enranceix
enranceixi
enrancim
enranciu
enranceixin
Infinitiuenrancir
Gerundienrancint
Participi
enrancitenrancida
enrancitsenrancides

Flexionat com: servir

forma nominal : enranciment

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana