empudentir - verb

em·pu·den·tir

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
empudenteixo
empudenteixes
empudenteix
empudentim
empudentiu
empudenteixen
empudentia
empudenties
empudentia
empudentíem
empudentíeu
empudentien
empudentí
empudentires
empudentí
empudentírem
empudentíreu
empudentiren
empudentiré
empudentiràs
empudentirà
empudentirem
empudentireu
empudentiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
empudentiria
empudentiries
empudentiria
empudentiríem
empudentiríeu
empudentirien
empudenteixi
empudenteixis
empudenteixi
empudentim
empudentiu
empudenteixin
empudentís
empudentissis
empudentís
empudentíssim
empudentíssiu
empudentissin

empudenteix
empudenteixi
empudentim
empudentiu
empudenteixin
Infinitiuempudentir
Gerundiempudentint
Participi
empudentitempudentida
empudentitsempudentides

Flexionat com: servir

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana