empudeir - verb

em·pu·de·ir

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
empudeeixo
empudeeixes
empudeeix
empudeïm
empudeïu
empudeeixen
empudeïa
empudeïes
empudeïa
empudeíem
empudeíeu
empudeïen
empudeí
empudeïres
empudeí
empudeírem
empudeíreu
empudeïren
empudeiré
empudeiràs
empudeirà
empudeirem
empudeireu
empudeiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
empudeiria
empudeiries
empudeiria
empudeiríem
empudeiríeu
empudeirien
empudeeixi
empudeeixis
empudeeixi
empudeïm
empudeïu
empudeeixin
empudeís
empudeïssis
empudeís
empudeíssim
empudeíssiu
empudeïssin

empudeeix
empudeeixi
empudeïm
empudeïu
empudeeixin
Infinitiuempudeir
Gerundiempudeint
Participi
empudeïtempudeïda
empudeïtsempudeïdes

Flexionat com: esvair

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana