embrunir - verb

em·bru·nir

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
embruneixo
embruneixes
embruneix
embrunim
embruniu
embruneixen
embrunia
embrunies
embrunia
embruníem
embruníeu
embrunien
embruní
embrunires
embruní
embrunírem
embruníreu
embruniren
embruniré
embruniràs
embrunirà
embrunirem
embrunireu
embruniran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
embruniria
embruniries
embruniria
embruniríem
embruniríeu
embrunirien
embruneixi
embruneixis
embruneixi
embrunim
embruniu
embruneixin
embrunís
embrunissis
embrunís
embruníssim
embruníssiu
embrunissin

embruneix
embruneixi
embrunim
embruniu
embruneixin
Infinitiuembrunir
Gerundiembrunint
Participi
embrunitembrunida
embrunitsembrunides

Flexionat com: servir

forma nominal : embruniment

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana