dissentir - verb

dis·sen·tir

intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
dissenteixo
dissenteixes
dissenteix
dissentim
dissentiu
dissenteixen
dissentia
dissenties
dissentia
dissentíem
dissentíeu
dissentien
dissentí
dissentires
dissentí
dissentírem
dissentíreu
dissentiren
dissentiré
dissentiràs
dissentirà
dissentirem
dissentireu
dissentiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
dissentiria
dissentiries
dissentiria
dissentiríem
dissentiríeu
dissentirien
dissenteixi
dissenteixis
dissenteixi
dissentim
dissentiu
dissenteixin
dissentís
dissentissis
dissentís
dissentíssim
dissentíssiu
dissentissin

dissenteix
dissenteixi
dissentim
dissentiu
dissenteixin
Infinitiudissentir
Gerundidissentint
Participi
dissentitdissentida
dissentitsdissentides

Flexionat com: servir

forma nominal : dissentiment

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana