discontinuar - verb

dis·con·ti·nu·ar

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
discontinuo
discontinues
discontinua
discontinuem
discontinueu
discontinuen
discontinuava
discontinuaves
discontinuava
discontinuàvem
discontinuàveu
discontinuaven
discontinuí
discontinuares
discontinuà
discontinuàrem
discontinuàreu
discontinuaren
discontinuaré
discontinuaràs
discontinuarà
discontinuarem
discontinuareu
discontinuaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
discontinuaria
discontinuaries
discontinuaria
discontinuaríem
discontinuaríeu
discontinuarien
discontinuï
discontinuïs
discontinuï
discontinuem
discontinueu
discontinuïn
discontinués
discontinuessis
discontinués
discontinuéssim
discontinuéssiu
discontinuessin

discontinua
discontinuï
discontinuem
discontinueu
discontinuïn
Infinitiudiscontinuar
Gerundidiscontinuant
Participi
discontinuatdiscontinuada
discontinuatsdiscontinuades

Flexionat com: apariar

forma nominal : discontinuació

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana