desoir - verb

des·o·ir

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
desoeixo
desoeixes / desous
desoeix / desou
desoïm
desoïu
desoeixen / desouen
desoïa
desoïes
desoïa
desoíem
desoíeu
desoïen
desoí
desoïres
desoí
desoírem
desoíreu
desoïren
desoiré
desoiràs
desoirà
desoirem
desoireu
desoiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
desoiria
desoiries
desoiria
desoiríem
desoiríeu
desoirien
desoeixi
desoeixis
desoeixi
desoïm
desoïu
desoeixin
desoís
desoïssis
desoís
desoíssim
desoíssiu
desoïssin

desoeix / desou
desoeixi
desoïm
desoïu
desoeixin
Infinitiudesoir
Gerundidesoint
Participi
desoïtdesoïda
desoïtsdesoïdes

Flexionat com: esvair

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana