pronominal; transitiu
| Indicatiu | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Present | Pretèrit imperfet | Passat simple | Futur | ||
| desimanto desimantes desimanta desimantem desimanteu desimanten | desimantava desimantaves desimantava desimantàvem desimantàveu desimantaven | desimantí desimantares desimantà desimantàrem desimantàreu desimantaren | desimantaré desimantaràs desimantarà desimantarem desimantareu desimantaran | ||
| Condicional | Subjuntiu | Imperatiu | |||
| Present | Pretèrit imperfet | ||||
| desimantaria desimantaries desimantaria desimantaríem desimantaríeu desimantarien | desimanti desimantis desimanti desimantem desimanteu desimantin | desimantés desimantessis desimantés desimantéssim desimantéssiu desimantessin | desimanta desimanti desimantem desimanteu desimantin | ||
| Infinitiu | desimantar | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Gerundi | desimantant | ||||
| Participi |
|
Flexionat com: parlar
forma nominal : desimantació
Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana