desfrunzir - verb

des·frun·zir

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
desfrunzeixo
desfrunzeixes
desfrunzeix
desfrunzim
desfrunziu
desfrunzeixen
desfrunzia
desfrunzies
desfrunzia
desfrunzíem
desfrunzíeu
desfrunzien
desfrunzí
desfrunzires
desfrunzí
desfrunzírem
desfrunzíreu
desfrunziren
desfrunziré
desfrunziràs
desfrunzirà
desfrunzirem
desfrunzireu
desfrunziran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
desfrunziria
desfrunziries
desfrunziria
desfrunziríem
desfrunziríeu
desfrunzirien
desfrunzeixi
desfrunzeixis
desfrunzeixi
desfrunzim
desfrunziu
desfrunzeixin
desfrunzís
desfrunzissis
desfrunzís
desfrunzíssim
desfrunzíssiu
desfrunzissin

desfrunzeix
desfrunzeixi
desfrunzim
desfrunziu
desfrunzeixin
Infinitiudesfrunzir
Gerundidesfrunzint
Participi
desfrunzitdesfrunzida
desfrunzitsdesfrunzides

Flexionat com: servir

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana