desenfitar - verb

des·en·fi·tar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
desenfito
desenfites
desenfita
desenfitem
desenfiteu
desenfiten
desenfitava
desenfitaves
desenfitava
desenfitàvem
desenfitàveu
desenfitaven
desenfití
desenfitares
desenfità
desenfitàrem
desenfitàreu
desenfitaren
desenfitaré
desenfitaràs
desenfitarà
desenfitarem
desenfitareu
desenfitaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
desenfitaria
desenfitaries
desenfitaria
desenfitaríem
desenfitaríeu
desenfitarien
desenfiti
desenfitis
desenfiti
desenfitem
desenfiteu
desenfitin
desenfités
desenfitessis
desenfités
desenfitéssim
desenfitéssiu
desenfitessin

desenfita
desenfiti
desenfitem
desenfiteu
desenfitin
Infinitiudesenfitar
Gerundidesenfitant
Participi
desenfitatdesenfitada
desenfitatsdesenfitades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana