desencatifar - verb

des·en·ca·ti·far

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
desencatifo
desencatifes
desencatifa
desencatifem
desencatifeu
desencatifen
desencatifava
desencatifaves
desencatifava
desencatifàvem
desencatifàveu
desencatifaven
desencatifí
desencatifares
desencatifà
desencatifàrem
desencatifàreu
desencatifaren
desencatifaré
desencatifaràs
desencatifarà
desencatifarem
desencatifareu
desencatifaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
desencatifaria
desencatifaries
desencatifaria
desencatifaríem
desencatifaríeu
desencatifarien
desencatifi
desencatifis
desencatifi
desencatifem
desencatifeu
desencatifin
desencatifés
desencatifessis
desencatifés
desencatiféssim
desencatiféssiu
desencatifessin

desencatifa
desencatifi
desencatifem
desencatifeu
desencatifin
Infinitiudesencatifar
Gerundidesencatifant
Participi
desencatifatdesencatifada
desencatifatsdesencatifades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana