deseixir - verb

des·ei·xir

pronominal

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
desixo
desixes
desix
deseixim
deseixiu
desixen
deseixia
deseixies
deseixia
deseixíem
deseixíeu
deseixien
deseixí
deseixires
deseixí
deseixírem
deseixíreu
deseixiren
deseixiré
deseixiràs
deseixirà
deseixirem
deseixireu
deseixiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
deseixiria
deseixiries
deseixiria
deseixiríem
deseixiríeu
deseixirien
desixi
desixis
desixi
deseixim
deseixiu
desixin
deseixís
deseixissis
deseixís
deseixíssim
deseixíssiu
deseixissin

desix
desixi
deseixim
deseixiu
desixin
Infinitiudeseixir
Gerundideseixint
Participi
deseixitdeseixida
deseixitsdeseixides

forma nominal : deseiximent

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana