desatapeir - verb

des·a·ta·pe·ir

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
desatapeeixo
desatapeeixes
desatapeeix
desatapeïm
desatapeïu
desatapeeixen
desatapeïa
desatapeïes
desatapeïa
desatapeíem
desatapeíeu
desatapeïen
desatapeí
desatapeïres
desatapeí
desatapeírem
desatapeíreu
desatapeïren
desatapeiré
desatapeiràs
desatapeirà
desatapeirem
desatapeireu
desatapeiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
desatapeiria
desatapeiries
desatapeiria
desatapeiríem
desatapeiríeu
desatapeirien
desatapeeixi
desatapeeixis
desatapeeixi
desatapeïm
desatapeïu
desatapeeixin
desatapeís
desatapeïssis
desatapeís
desatapeíssim
desatapeíssiu
desatapeïssin

desatapeeix
desatapeeixi
desatapeïm
desatapeïu
desatapeeixin
Infinitiudesatapeir
Gerundidesatapeint
Participi
desatapeïtdesatapeïda
desatapeïtsdesatapeïdes

Flexionat com: esvair

forma nominal : desatapeïment

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana