desagafar - verb

des·a·ga·far

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
desagafo
desagafes
desagafa
desagafem
desagafeu
desagafen
desagafava
desagafaves
desagafava
desagafàvem
desagafàveu
desagafaven
desagafí
desagafares
desagafà
desagafàrem
desagafàreu
desagafaren
desagafaré
desagafaràs
desagafarà
desagafarem
desagafareu
desagafaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
desagafaria
desagafaries
desagafaria
desagafaríem
desagafaríeu
desagafarien
desagafi
desagafis
desagafi
desagafem
desagafeu
desagafin
desagafés
desagafessis
desagafés
desagaféssim
desagaféssiu
desagafessin

desagafa
desagafi
desagafem
desagafeu
desagafin
Infinitiudesagafar
Gerundidesagafant
Participi
desagafatdesagafada
desagafatsdesagafades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana