deduir - verb

de·du·ir

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
dedueixo
dedueixes
dedueix
deduïm
deduïu
dedueixen
deduïa
deduïes
deduïa
deduíem
deduíeu
deduïen
deduí
deduïes
deduí
deduírem
deduíreu
deduïren
deduiré
deduiràs
deduirà
deduirem
deduireu
deduiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
deduiria
deduiries
deduiria
deduiríem
deduiríeu
deduirien
dedueixi
dedueixis
dedueixi
deduïm
deduïu
dedueixin
deduís
deduïssis
deduís
deduíssim
deduíssiu
deduïssin

dedueix
dedueixi
deduïm
deduïu
dedueixin
Infinitiudeduir
Gerundideduint
Participi
deduïtdeduïda
deduïtsdeduïdes

Flexionat com: instruir

forma nominal : deducció

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana