conviure - verb

con·viu·re

intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
convisc
convius
conviu
convivim
conviviu
conviuen
convivia
convivies
convivia
convivíem
convivíeu
convivien
convisquí
convisqueres
convisqué
convisquérem
convisquéreu
convisqueren
conviuré
conviuràs
conviurà
conviurem
conviureu
conviuran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
conviuria
conviuries
conviuria
conviuríem
conviuríeu
conviurien
convisqui
convisquis
convisqui
convisquem
convisqueu
convisquin
convisqués
convisquessis
convisqués
convisquéssim
convisquéssiu
convisquessin

conviu
convisqui
convisquem
conviviu
convisquin
Infinitiuconviure
Gerundiconvivint
Participi
conviscutconviscuda
conviscutsconviscudes

Flexionat com: viure

forma nominal : convivència

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana