conquerir - verb

con·que·rir

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
conquereixo
conquereixes
conquereix
conquerim
conqueriu
conquereixen
conqueria
conqueries
conqueria
conqueríem
conqueríeu
conquerien
conquerí
conquerires
conquerí
conquerírem
conqueríreu
conqueriren
conqueriré
conqueriràs
conquerirà
conquerirem
conquerireu
conqueriran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
conqueriria
conqueriries
conqueriria
conqueriríem
conqueriríeu
conqueririen
conquereixi
conquereixis
conquereixi
conquerim
conqueriu
conquereixin
conquerís
conquerissis
conquerís
conqueríssim
conqueríssiu
conquerissin

conquereix
conquereixi
conquerim
conqueriu
conquereixin
Infinitiuconquerir
Gerundiconquerint
Participi
conqueritconquerida
conqueritsconquerides

Flexionat com: servir

forma nominal : conquesta

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana