pronominal; transitiu
| Indicatiu | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Present | Pretèrit imperfet | Passat simple | Futur | ||
| conhorto conhortes conhorta conhortem conhorteu conhorten | conhortava conhortaves conhortava conhortàvem conhortàveu conhortaven | conhortí conhortares conhortà conhortàrem conhortàreu conhortaren | conhortaré conhortaràs conhortarà conhortarem conhortareu conhortaran | ||
| Condicional | Subjuntiu | Imperatiu | |||
| Present | Pretèrit imperfet | ||||
| conhortaria conhortaries conhortaria conhortaríem conhortaríeu conhortarien | conhorti conhortis conhorti conhortem conhorteu conhortin | conhortés conhortessis conhortés conhortéssim conhortéssiu conhortessin | conhorta conhorti conhortem conhorteu conhortin | ||
| Infinitiu | conhortar | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Gerundi | conhortant | ||||
| Participi |
|
Flexionat com: parlar
forma nominal : conhortament, conhort
Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana