transitiu
| Indicatiu | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Present | Pretèrit imperfet | Passat simple | Futur | ||
| confuto confutes confuta confutem confuteu confuten | confutava confutaves confutava confutàvem confutàveu confutaven | confutí confutares confutà confutàrem confutàreu confutaren | confutaré confutaràs confutarà confutarem confutareu confutaran | ||
| Condicional | Subjuntiu | Imperatiu | |||
| Present | Pretèrit imperfet | ||||
| confutaria confutaries confutaria confutaríem confutaríeu confutarien | confuti confutis confuti confutem confuteu confutin | confutés confutessis confutés confutéssim confutéssiu confutessin | confuta confuti confutem confuteu confutin | ||
| Infinitiu | confutar | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Gerundi | confutant | ||||
| Participi |
|
Flexionat com: parlar
forma nominal : confutació
Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana