atonir - verb

a·to·nir

transitiu; pronominal

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
atoneixo
atoneixes
atoneix
atonim
atoniu
atoneixen
atonia
atonies
atonia
atoníem
atoníeu
atonien
atoní
atonires
atoní
atonírem
atoníreu
atoniren
atoniré
atoniràs
atonirà
atonirem
atonireu
atoniran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
atoniria
atoniries
atoniria
atoniríem
atoniríeu
atonirien
atoneixi
atoneixis
atoneixi
atonim
atoniu
atoneixin
atonís
atonissis
atonís
atoníssim
atoníssiu
atonissin

atoneix
atoneixi
atonim
atoniu
atoneixin
Infinitiuatonir
Gerundiatonint
Participi
atonitatonida
atonitsatonides

Flexionat com: servir

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana