assuavir - verb

as·su·a·vir

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
assuaveixo
assuaveixes
assuaveix
assuavim
assuaviu
assuaveixen
assuavia
assuavies
assuavia
assuavíem
assuavíeu
assuavien
assuaví
assuavires
assuaví
assuavírem
assuavíreu
assuaviren
assuaviré
assuaviràs
assuavirà
assuavirem
assuavireu
assuaviran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
assuaviria
assuaviries
assuaviria
assuaviríem
assuaviríeu
assuavirien
assuaveixi
assuaveixis
assuaveixi
assuavim
assuaviu
assuaveixin
assuavís
assuavissis
assuavís
assuavíssim
assuavíssiu
assuavissin

assuaveix
assuaveixi
assuavim
assuaviu
assuaveixin
Infinitiuassuavir
Gerundiassuavint
Participi
assuavitassuavida
assuavitsassuavides

Flexionat com: servir

forma nominal : assuaviment

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana