arromançar - verb

ar·ro·man·çar

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
arromanço
arromances
arromança
arromancem
arromanceu
arromancen
arromançava
arromançaves
arromançava
arromançàvem
arromançàveu
arromançaven
arromancí
arromançares
arromançà
arromançàrem
arromançàreu
arromançaren
arromançaré
arromançaràs
arromançarà
arromançarem
arromançareu
arromançaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
arromançaria
arromançaries
arromançaria
arromançaríem
arromançaríeu
arromançarien
arromanci
arromancis
arromanci
arromancem
arromanceu
arromancin
arromancés
arromancessis
arromancés
arromancéssim
arromancéssiu
arromancessin

arromança
arromanci
arromancem
arromanceu
arromancin
Infinitiuarromançar
Gerundiarromançant
Participi
arromançatarromançada
arromançatsarromançades

Flexionat com: boçar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana