aquietar - verb

a·qui·e·tar

transitiu; pronominal

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
aquieto
aquietes
aquieta
aquietem
aquieteu
aquieten
aquietava
aquietaves
aquietava
aquietàvem
aquietàveu
aquietaven
aquietí
aquietares
aquietà
aquietàrem
aquietàreu
aquietaren
aquietaré
aquietaràs
aquietarà
aquietarem
aquietareu
aquietaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
aquietaria
aquietaries
aquietaria
aquietaríem
aquietaríeu
aquietarien
aquieti
aquietis
aquieti
aquietem
aquieteu
aquietin
aquietés
aquietessis
aquietés
aquietéssim
aquietéssiu
aquietessin

aquieta
aquieti
aquietem
aquieteu
aquietin
Infinitiuaquietar
Gerundiaquietant
Participi
aquietataquietada
aquietatsaquietades

Flexionat com: parlar

forma nominal : aquietament

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana