afaiçonar - verb

a·fai·ço·nar

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
afaiçono
afaiçones
afaiçona
afaiçonem
afaiçoneu
afaiçonen
afaiçonava
afaiçonaves
afaiçonava
afaiçonàvem
afaiçonàveu
afaiçonaven
afaiçoní
afaiçonares
afaiçonà
afaiçonàrem
afaiçonàreu
afaiçonaren
afaiçonaré
afaiçonaràs
afaiçonarà
afaiçonarem
afaiçonareu
afaiçonaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
afaiçonaria
afaiçonaries
afaiçonaria
afaiçonaríem
afaiçonaríeu
afaiçonarien
afaiçoni
afaiçonis
afaiçoni
afaiçonem
afaiçoneu
afaiçonin
afaiçonés
afaiçonessis
afaiçonés
afaiçonéssim
afaiçonéssiu
afaiçonessin

afaiçona
afaiçoni
afaiçonem
afaiçoneu
afaiçonin
Infinitiuafaiçonar
Gerundiafaiçonant
Participi
afaiçonatafaiçonada
afaiçonatsafaiçonades

Flexionat com: parlar

forma nominal : afaiçonament

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana