abrogar - verb

ab·ro·gar

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
abrogo
abrogues
abroga
abroguem
abrogueu
abroguen
abrogava
abrogaves
abrogava
abrogàvem
abrogàveu
abrogaven
abroguí
abrogares
abrogà
abrogàrem
abrogàreu
abrogaren
abrogaré
abrogaràs
abrogarà
abrogarem
abrogareu
abrogaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
abrogaria
abrogaries
abrogaria
abrogaríem
abrogaríeu
abrogarien
abrogui
abroguis
abrogui
abroguem
abrogueu
abroguin
abrogués
abroguessis
abrogués
abroguéssim
abroguéssiu
abroguessin

abroga
abrogui
abroguem
abrogueu
abroguin
Infinitiuabrogar
Gerundiabrogant
Participi
abrogatabrogada
abrogatsabrogades

Flexionat com: arremangar

forma nominal : abrogació

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana