devanir - verb

de·va·nir

pronominal

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
devano
devans
devan
devanim
devaniu
devanen
devania
devanies
devania
devaníem
devaníeu
devanien
devaní
devanires
devaní
devanírem
devaníreu
devaniren
devaniré
devaniràs
devanirà
devanirem
devanireu
devaniran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
devaniria
devaniries
devaniria
devaniríem
devaniríeu
devanirien
devani
devanis
devani
devanim
devaniu
devanin
devanís
devanissis
devanís
devanissim
devanissiu
devaníssin

devan
devani
devanim
devaniu
devanin
Infinitiudevanir
Gerundidevanint
Participi
devanitdevanida
devanitsdevanides

Flexionat com: desconfir

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana