abeurar - verb

a·beu·rar

transitiu; pronominal

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
abeuro
abeures
abeura
abeurem
abeureu
abeuren
abeurava
abeuraves
abeurava
abeuràvem
abeuràveu
abeuraven
abeurí
abeurares
abeurà
abeuràrem
abeuràreu
abeuraren
abeuraré
abeuraràs
abeurarà
abeurarem
abeurareu
abeuraran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
abeuraria
abeuraries
abeuraria
abeuraríem
abeuraríeu
abeurarien
abeuri
abeuris
abeuri
abeurem
abeureu
abeurin
abeurés
abeuressis
abeurés
abeuréssim
abeuréssiu
abeuressin

abeura
abeuri
abeurem
abeureu
abeurin
Infinitiuabeurar
Gerundiabeurant
Participi
abeuratabeurada
abeuratsabeurades

Flexionat com: parlar

forma nominal : abeuratge, abeurament, abeurada

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana