entorpir - verb

en·tor·pir

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
entorpeixo
entorpeixes
entorpeix
entorpim
entorpiu
entorpeixen
entorpia
entorpies
entorpia
entorpíem
entorpíeu
entorpien
entorpí
entorpires
entorpí
entorpírem
entorpíreu
entorpiren
entorpiré
entorpiràs
entorpirà
entorpirem
entorpireu
entorpiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
entorpiria
entorpiries
entorpiria
entorpiríem
entorpiríeu
entorpirien
entorpeixi
entorpeixis
entorpeixi
entorpim
entorpiu
entorpeixin
entorpís
entorpissis
entorpís
entorpíssim
entorpíssiu
entorpissin

entorpeix
entorpeixi
entorpim
entorpiu
entorpeixin
Infinitiuentorpir
Gerundientorpint
Participi
entorpitentorpida
entorpitsentorpides

Flexionat com: servir

forma nominal : entorpiment

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana