enorgullir - verb

en·or·gu·llir

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
enorgulleixo
enorgulleixes
enorgulleix
enorgullim
enorgulliu
enorgulleixen
enorgullia
enorgullies
enorgullia
enorgullíem
enorgullíeu
enorgullien
enorgullí
enorgullires
enorgullí
enorgullírem
enorgullíreu
enorgulliren
enorgulliré
enorgulliràs
enorgullirà
enorgullirem
enorgullireu
enorgulliran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
enorgulliria
enorgulliries
enorgulliria
enorgulliríem
enorgulliríeu
enorgullirien
enorgulleixi
enorgulleixis
enorgulleixi
enorgullim
enorgulliu
enorgulleixin
enorgullís
enorgullissis
enorgullís
enorgullíssim
enorgullíssiu
enorgullissin

enorgulleix
enorgulleixi
enorgullim
enorgulliu
enorgulleixin
Infinitiuenorgullir
Gerundienorgullint
Participi
enorgullitenorgullida
enorgullitsenorgullides

Flexionat com: servir

forma nominal : enorgulliment

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana